aktualności

1. Metoda absorpcji:
Zaabsorbować gazowy siarkowodór roztworem siarczku alkalicznego (lub roztworem sody kaustycznej). Ponieważ gazowy siarkowodór jest toksyczny, reakcję absorpcji należy prowadzić pod podciśnieniem. Aby zapobiec dużemu zanieczyszczeniu powietrza siarkowodorem zawartym w spalinach, w produkcji wykorzystuje się szeregowo kilka absorberów, a po wielokrotnej absorpcji zawartość siarkowodoru obniża się do niższego poziomu. Ciecz absorpcyjną zatęża się w celu otrzymania wodorosiarczku sodu. Jego wzór chemiczny:
H2S+NaOH → NaHS+H2O
H2S+Na2S → 2NaHS

2. Alkoholan sodu reaguje z suchym siarkowodorem, tworząc wodorosiarczek sodu:
Do kolby o pojemności 150 ml z odgałęzieniem dodać 20 ml świeżo destylowanego etanolu absolutnego i 2 g kawałków metalicznego sodu o gładkiej powierzchni i bez warstwy tlenku, zainstalować na kolbie chłodnicę zwrotną i rurkę suszącą, a następnie uszczelnić rurę odgałęzioną. Gdy alkoholan sodu wytrąci się, dodawać porcjami około 40 ml absolutnego etanolu, aż do całkowitego rozpuszczenia alkoholanu sodu.
Włóż szklaną rurkę bezpośrednio na dno roztworu przez odgałęzienie i przepuść suchy gazowy siarkowodór (należy pamiętać, że do kolby w uszczelnionym odgałęzieniu nie może przedostać się powietrze). Nasycić roztwór. Roztwór odsysano w celu usunięcia osadu. Przesącz przechowywano w suchej kolbie stożkowej, dodano 50 ml absolutnego eteru i natychmiast wytrąciła się duża ilość białego osadu NaHS. W sumie potrzeba około 110 ml eteru. Osad szybko odsączono, przemyto 2-3 razy absolutnym eterem, osuszono bibułą i umieszczono w eksykatorze próżniowym. Czystość produktu może osiągnąć czystość analityczną. Jeśli potrzebny jest NaHS o wyższej czystości, można go rozpuścić w etanolu i rekrystalizować z eteru.

3. Płynny wodorosiarczek sodu:
Rozpuścić nonahydrat siarczku sodu w świeżo odparowanej wodzie farszowej, a następnie rozcieńczyć do 13% roztworu Na2S (W/V). Do powyższego roztworu dodano 14 g wodorowęglanu sodu (100 ml), mieszając, w temperaturze poniżej 20°C, natychmiast rozpuszczając się i wywołując reakcję egzotermiczną. Następnie dodano 100 ml metanolu, mieszając, w temperaturze poniżej 20°C. W tym momencie reakcja egzotermiczna była ponownie egzotermiczna i prawie cały krystaliczny węglan sodu wytrącił się natychmiast. Po 0 minutach mieszaninę przesączono pod próżnią i pozostałość przemyto porcjami metanolem (50 ml). Przesącz zawierał nie mniej niż 9 g wodorosiarczku sodu i nie więcej niż 0,6% węglanu sodu. Stężenia tych dwóch substancji wynoszą odpowiednio około 3,5 grama i 0,2 grama na 100 ml roztworu.

Zwykle przygotowujemy go poprzez absorpcję siarkowodoru roztworem wodorotlenku sodu. Gdy zawartość (ułamek masowy wodorosiarczku sodu) wynosi 70%, jest to dihydrat i występuje w postaci płatków; jeśli zawartość jest niższa, jest to produkt płynny, jest to hydrat trzykrotny.