aktualności

Podczas spalania zanieczyszczenia nieorganiczne w próbce są stosunkowo trwałe (takie jak chlorek sodu, chlorek potasu, siarczan sodu itp.), Jeśli nie są spowodowane spalaniem i parowaniem, tę metodę można zastosować do oznaczenia popiołu w próbce.

[Metoda oznaczania] Położyć tygiel ceramiczny (lub tygiel niklowy) na piecu elektrycznym o wysokiej temperaturze (tj. piecu ver) lub płomieniu gazowym, spalić do stałej masy w przybliżeniu (około 1 godziny), przenieść do suszarki na bazie chlorku wapnia i ochłodzić do temperatury pokojowej. Następnie zważono pokrywkę tygla na wadze analitycznej i ustawiono na G1 g.

W już zważonym tyglu pobrać odpowiednią próbkę (w zależności od popiołu w próbce, ogólnie nazywaną 2-3 gramami), powiedzmy do 0,0002 grama, otwór pokrywy tygla około trzech czwartych, przy niskim ogniu, powoli nagrzewającym się tyglu, sprawić, że próbka stopniowo się karbonizuje , po tyglu w piecu elektrycznym (lub płomieniu gazowym), nie mniej niż 800℃spalenie do mniej więcej stałej masy (około 3 godzin), przeniesienie do suszarki chlorku wapnia, ochłodzenie do temperatury pokojowej, zważenie. Najlepiej spalić po 2 godzinach, ostudzić, zważyć, a następnie spalić przez 1 godzinę, następnie ostudzić, zważyć, np. dwa ważenia kolejno, masa prawie niezmieniona, czyli oznacza, że ​​została spalona całkowicie, jeśli waga została zmniejszona po drugim spaleniu, potem musi nastąpić trzecie spalanie, palić aż do osiągnięcia stałej wagi, ustawić G gramów.

(G-G1) / masa próbki x100= szary%

[Uwaga] - -Wielkość próbki można określić na podstawie ilości popiołu w próbce, mniej próbki popiołu można nazwać około 5 gramami próbki, więcej popiołu można nazwać około 2 gramami próbki.

2. Czas palenia zależy od masy próbki, ale spalanie jest zbliżone do ciężaru stałego.

3. Różnica wagowa, która pali się dwa razy z rzędu, powinna wynosić 0,3 mg poniżej, maksymalna różnica nie może przekraczać 1 mg, uważana za przybliżoną w przypadku stałej masy.